کد مطلب:29843 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101
[ پیامبرصلی الله علیه وآله] فرمود:«آنانی را كه تو را ابو تراب خوانده اند، سرزنش نمی كنم». دیدم كه رخسار علی علیه السلام دگرگون گشت و این سخن بر وی گران آمد. [ پیامبرصلی الله علیه وآله ]فرمود:«ای علی! تو را خُرسند نسازم؟». پاسخ داد:چرا، ای پیامبر خدا! [ پیامبرصلی الله علیه وآله] فرمود:«تو وزیر (دستْ یار) من، برادر من، پرداخت كننده وام های من، انجام دهنده وعده هایم و بردارنده بار تعهّدات از شانه منی. كسی كه دوستدار تو در دوران حیاتم باشد، به عهد خویش وفا كرده است؛ و كسی كه دوستدار تو پس از من در دوران حیاتت باشد، خداوندْ پایان كار وی را آرامش و ایمان قرار دهد؛ و كسی كه پس از من، ندیده تو را دوست بدارد، خداوندْ ایمان و آسایش را بر وی تمام می كند و او را از بیم روز رستاخیز در امان می دارد. كسی كه بمیرد و دشمن تو - ای علی - باشد، به مرگ جاهلی مرده است و به خاطر آنچه هم كه در اسلام عمل كرده، محاسبه می شود».[1]. 5980. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:كسی كه علی را، چه در دوران حیات او و چه پس از رحلت او دوست بدارد، خداوند عزّوجل تا زمانی كه خورشیدْ طلوع و غروب می كند، آرامش و ایمان را بر وی واجب می گرداند؛ و كسی كه او را، چه در دوران حیاتش و چه پس از رحلتش دشمن بدارد، [ گویی اسلام نیاورده و ]به مرگ جاهلی خواهد مُرد و به خاطر آنچه در مسلمانی انجام داده، مؤاخذه می شود.[2]. 5981. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - خطاب به علی علیه السلام -:آگاه باش كه هر كس تو را دوست بدارد، آرامش و ایمانْ او را فرا می گیرد و هر كس با تو دشمنی ورزد، خداوندْ او را به مرگ جاهلی می میراند و مؤاخذه خواهد شد، هر چند به آیین اسلامْ عمل كرده باشد.[3]. 5982. الأمالی - به نقل از ابوذر -:پیامبرصلی الله علیه وآله را دیدم كه دست علی بن ابی طالب علیه السلام را گرفته بود و به او می گفت:«ای علی!... كسی كه بمیرد و تو را دوست داشته باشد، خداوند عزّوجل آرامش و ایمان را بر او تمام می كند؛ و كسی كه بمیرد و تو را دشمن داشته باشد، از اسلامْ بهره ای نبرده است».[4]. ر. ك:ص 322 (مرگ جاهلی).
5979. المعجم الكبیر - به نقل از ابن عمر -:یك وقت، من و پیامبرصلی الله علیه وآله در مدینه زیر سایه ای همراه بودیم و ایشان به دنبال علی علیه السلام می گشت. به دیوار كه رسیدیم، چشممان به علی علیه السلام افتاد. پیامبرصلی الله علیه وآله نیز به علی علیه السلام نگریست، در حالی كه او بر روی زمین خوابیده بود و غبار، وی را پوشانده بود.